Prawo do aborcji jest dobrem osobistym kobiety - potwierdził to Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 6 maja 2010 r., sygn. akt II CSK 580/09 (publikacja: Orzecznictwo Sądu Najwyższego 2011/2/13). Prawo to stanowi jeden z elementów prawa podmiotowego do planowania rodziny i wynika z ustawy o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta oraz z ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży. Wskazane akty prawne regulują przypadki, w których przerywanie ciąży jest dopuszczalne. Jeżeli więc zachodzi jedna z przewidzianych w nich sytuacji, pozbawienie matki prawa wyboru, czy urodzić dziecko, czy nie jest czynem niedozwolonym, skutkującym obowiązkiem zapłaty matce zadośćuczynienia. Jednocześnie oboje rodzice mogą skutecznie domagać się odszkodowania na pokrycie zwiększonych wydatków, gdy brak należytej diagnozy i informacji o dopuszczalności aborcji skutkował urodzeniem się ciężko kalekiego dziecka.
Więcej na ten temat można przeczytać w Biuletynie Sądu Najwyższego oraz na stronach internetowych dziennika Rzeczpospolita.
