W wyroku z dnia 29 marca 2011 r. w sprawie Potomska i Potomski przeciwko Polsce, Europejski Trybunał Praw Człowieka uznał, że państwo naruszyło art. 1 Protokołu Nr 1 do Konwencji (prawo własności), ponieważ nie stworzyło skarżącym możliwości skutecznego ubiegania się o rekompensatę za faktycznie wywłaszczoną nieruchomość.
W 1974 r. państwo Potomscy nabyli nieruchomość położoną w gminie Darłowo (woj. zachodniopomorskie). Kiedy zamierzali wybudować na niej dom, okazało się, że decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z 1987 r. nieruchomość została wpisana do rejestru zabytków jako cmentarz żydowski.
Podczas trwających 24 lata postępowań sądowych i administracyjnych państwo Potomscy domagali się od organów państwowych rozwiązania problemu, jednak ich starania okazały się bezskuteczne.
Chociaż formalnie decyzja Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków nie pozbawiła skarżących prawa własności nieruchomości, to wpisanie jej do rejestru zabytków faktycznie uniemożliwiło korzystanie z niej zgodnie z przeznaczeniem, stwierdzili jednogłośnie sędziowie Trybunału i orzekli o naruszeniu przez Polskę prawa własności w rozumieniu art. 1 Protokołu Nr 1 do Konwencji.
Omawiany wyrok ma bardzo duże znaczenie praktyczne.Nie tylko bowiem przepisy dotyczące ochrony zabytków nie dają właścicielom nieruchomość jakichkolwiek możliwości ubiegania się o ich wykup albo przyznanie odszkodowania w wypadku daleko idących ingerencji w istotę prawa własności. Takich regulacji nie przewidują również przepisy o ochronie przyrody, w tym Natura 2000.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz