W dniu 6 czerwca 2013 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka nie uwzględnił 1 628 skarg byłych pracowników polskiej komunistycznej służby bezpieczeństwa państwa uznając je za niedopuszczalne z przyczyn formalnych określonych w art. 35 par. 3 lit. a Konwencji Europejskiej. Zgodnie z powołanym przepisem Trybunał może stwierdzić niedopuszczalność skargi, gdy uzna, że nie daje się ona pogodzić z postanowieniami Konwencji lub jej protokołów, jest w sposób oczywisty nieuzasadniona lub stanowi nadużycie prawa do skargi.
Z motywów wyroku wnioskować należy, iż zdaniem Trybunału skargi nie dają się pogodzić z postanowieniami Konwencji i jej protokołów. ETPCz wskazywał bowiem na to, że:
1. skarżący nie zostali całkowicie pozbawieni prawa do emerytury,
2. organy państwa, w których pracowali skarżący łamały prawa człowieka chronione Konwencją.
W rozstrzygnięciu tym niepokoją mnie dwie kwestie.
Po pierwsze Trybunał całkowicie pominął koncepcję praw nabytych, która ma fundamentalne znaczenie w państwie prawa.
Po drugie, wszystkie sprawy zostały potraktowane w taki sam sposób, hurtowo, z pominięciem indywidualizujących je elementów stanu faktycznego, w szczególności z uwagi na zajmowane stanowisko, które nie zawsze musiało się wiązać z działaniami organów państwa godzących w prawa człowieka.
W zaistniałej sytuacji uzasadniona jest krytyka Trybunału, od którego należy wymagać znacznie większego wysiłku w rozpoznawaniu spraw. Receptą na niewydolność orzeczniczą Trybunału powinno być zwiększenie ilości etatów sędziowskich, a nie odmawianie merytorycznego badania spraw z każdego możliwego powodu. Postawa sędziów ETPCz zaprezentowana przy okazji omawianej sprawy budzi mój stanowczy sprzeciw.
Omawianą sprawa jest Cichopek i inni przeciwko Polsce (nr 15189/10).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz